تو به سرنوشت اعتقاد داری؟!

من که هیچ وقت اعتقاد نداشتم، اما کم کم دارم بهش ایمان میارم!

اصلا کم کم داره باورم میشه که سرنوشت آدما از همون اول رو پیشونیاشون نوشته!

نمی‌دونم چرا آدما عادت دارند همیشه فقط و فقط اتفاقات بد و ناگوار زندگیشون را بندازند گردن سرنوشت؟ اما سرنوشت، برای من چیز دیگری بود. چیزی در حدّ یک اتفاق خوب!

قومی به جدّ و جهد نهادند وصل دوست ... قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند!

«حافظ»

پیشونی،  منو کجا میشونی؟!